21 Ocak 2011 Cuma

gamze

yolun ortasında yürüyorum, en çok ayaklarımı seviyorum, sonra bacaklarımı, sonra kollarımı.. başım ağrıyor, ilhamın baş ağrısıyla geldiğini anlıyorum, laleliden dünyaya doğru giden bir tramvaydayız, 182 gündür.. saçlarımın yarısı kızıl.. son zamanlarda pek bir mutluyum, ondan daha bir çok seviyorum, özgürü, cemal süreyayı ve tabi ki gamzeyi... kulaklarımda kimdir var.. kulaklarımda hep olduğu gibi siyasiya var.. insanlar iyi ki de ağlıyor, insanlar iyi ki de gülüyor. evimde bunları düşünüyorum.. çok evcimen bir insanım, o yüzden sokakları bu kadar çok seviyorum... şarkı bitiyor. yol bitmiyor. şarkılar devam eder, yollar devam eder, aşklar devam eder... Gökyüzüne bakıyorum, o benimle.. yere bakıyorum, o benimle.. içime bakıyorum o benimle.. belki de gökyüzü ve yer'dir benim içim, başka bir şey değil... yolun ortasında yürüyorum, hala ortasındayım.. garip bir yol bu. başlangıcı ve sonu var. ama ikisi de sürekli uzuyor.. tıpkı evren gibi.. tıpkı hayatım gibi.. hayatımın ortasında yürüyorum.. oyun oynayan bir kaç çocuk görüyorum, ben de katılıyorum aralarına.. ardından başka bir çocuk, ardından başka bir çocuk, ardından başka bir çocuk geliyor, ardından başka... hepsi aynı şeyi düşünmüyor ama hepsinin ağzında aynı laf var:
Benimle oynar mısın?
gülümsüyorum. gamzelerimi seviyorum.